Facts About นิทานรัก Revealed

Facts About นิทานรัก Revealed

Blog Article

ติดตามเรา facebook twitter นโยบายความเป็นส่วนตัว

ตุ๊กตาที่ฮัคนำกลับมาบ้านนั้นเป็นตุ๊กตาที่เขาทำขึ้นเองเพื่อนำมามอบให้น้องสาวในวันคล้ายวันเกิด!  ฮัคอยากให้ยูมีเพื่อนอยู่ด้วยเวลาที่เขายังไม่กลับจากโรงงาน เพราะเขาไม่อยากให้น้องสาวต้องเหงาจนเกินไป  ส่วนยูจำไม่ได้เลยว่าวันนี้คือวันเกิดของเธอ  เมื่อพี่ชายเตือนว่านี่คือวันเกิดของเธอและนำของขวัญมาให้  ยูจึงดีใจมาก

ราชสีห์เจ้าป่ากำลังนอนหลับอย่างสบายใจ หนูตัวหนึ่งวิ่งซุกซนจนเผลอไต่ขึ้นไปบนร่างของราชสีห์ ทำให้ราชสีห์ตื่นและร้องคำรามด้วยความโกรธ จึงตะปบหนูไว้ในกรงเล็บ หนูตกใจกลัวจนตัวสั่น พร้อมร้องขอชีวิตและกล่าวว่า หากปล่อยตัวเองไป ในวันข้างหน้าอาจสามารถช่วยเหลือราชสีห์ได้ แม้ราชสีห์จะหัวเราะเยาะ แต่ก็ยอมปล่อยหนูไป ต่อมาวันหนึ่งราชสีห์ออกล่าเหยื่อแล้วพลาดท่าติดบ่วงของนายพราน พยายามดิ้นเท่าไรก็ดิ้นไม่หลุด หนูได้ยินเสียงร้องของราชสีห์จึงเข้ามาช่วยเหลือด้วยการกัดแทะบ่วงจนขาด ทำให้ราชสีห์รอดชีวิตมาได้ จากความช่วยเหลือของหนูตัวเล็กๆ นั่นเอง

นิทานชุด จากแรงบันดาลใจ เจ้าหญิงขี้อิจฉา

. ที่ไหนสักแห่งในตอนกลางคืน กระต่ายหนุ่มรีบเงยหน้าขึ้นมองดวงจันทร์ นิทานรักของสองเรา ซึ่งในค่ำคืนนี้ไม่มีเงาของกระต่ายสาวให้เขาเฝ้ามองอีกแล้ว กระต่ายหนุ่มรู้ตัวทันทีว่า กระต่ายสาวที่นอนพุงกลมอยู่ในแปลงผัก ก็คือกระต่ายสาวที่เขาหมายปองมาตลอดชีวิตนั่นเอง

แล้วสองพี่น้องก็นั่งกินอาหารค่ำด้วยกันในบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความสุข

นิทานชุดหมู่บ้านย้อนเวลา หมู่บ้านย้อนเวลา

นิทานพื้นบ้านญี่ปุ่น แอปเปิ้ลให้เพื่อน

ในวันต่อ ๆ มา  ฮัคก็ยังคงตื่นออกไปทำงานแต่เช้าและกลับบ้านค่ำกว่าปกติอีก ฮัคบอกน้องสาวว่าไม่ต้องรอกินข้าว…ให้กินก่อนได้เลย  แม้ฮัคจะยังคงยิ้มแย้มและใจดีไม่แปรเปลี่ยน  แต่ยูกลับกังวลว่าพี่ชายอาจรักเธอน้อยลง   เด็กผู้หญิงที่กำพร้าพ่อแม่อย่างยูจึงรู้สึกเหงามาก  ยูกลัวว่าพี่ชายจะไม่รักเธอเหมือนเดิมอีกแล้ว

นิทานชุด เมล็ดน้อยกับปุ๋งปุ๋ง เมล็ดน้อยคอยรัก

อยากจะเขียนมันให้สวยงามให้เหมือนที่วาดฝันไว้ด้วยกัน

พอลูกหนูได้รับน้ำใจจากลูกยีราฟ มันก็ยิ้มแล้วกล่าวขอบคุณ จากนั้น มันก็ตักเมล็ดทานตะวันในปิ่นโตใบจิ๋วของมันแบ่งให้ลูกยีราฟบ้าง

คติสอนใจ : การลงมือช่วยย่อมดีกว่าคำพูดแสดงความเห็นใจ

ตอนพักเที่ยง…ลูกหนูมักนั่งกินข้าวกับเพื่อน ๆ ที่โรงอาหารของโรงเรียนอยู่เสมอ  กล่องข้าวของเพื่อนในห้องบางทีก็มีอาหาร บางทีก็ว่างเปล่าเหมือนกัน  ถ้าลูกหนูเห็นใครไม่มีอาหาร มันก็จะแบ่งอาหารจากปิ่นโตใบจิ๋วให้เพื่อนด้วย ในทางกลับกัน หากวันใดที่ปิ่นโตของลูกหนูว่างเปล่า เพื่อน ๆ ก็จะแบ่งอาหารจากกล่องข้าวมาให้ลูกหนูคนละนิดละหน่อย แม้อาหารอาจมีน้อยกินกันไม่ค่อยอิ่ม แต่ลูกหนูและเพื่อน ๆ ก็อิ่มใจทุกครั้งที่ได้กินอาหารเที่ยงร่วมกัน